شعری زیبا از زنده یاد «قیصر امین پور»:

سفره ی دلم دوباره باز شد / سفره ای که بوی نان نمی دهد

نامه ای که ساده وصمیمی است / بوی شعر و داستان نمی دهد:

... با سلام و آرزوی طول عمر  / که زمانه این زمان نمی دهد

کاش این زمانه زیر و رو شود  / روی خوش به ما نشان نمی دهد

یک وجب زمین برای بغچه /  یک دریچه آسمان نمی دهد

وسعتی به قدر جای ما دو تن  /  گر زمین دهد، زمان نمی دهد

فرصتی برای دوست داشتن / نوبتی به عاشقان نمی دهد

هیچ کس برایت از صمیم دل / دست دوستی تکان نمی دهد

هیچ کس به غیر ناسزا تو را   /  هدیه ای به رایگان نمی دهد

کس ز فرط های و هوی گرگ و میش/ دل به هی هی شبان نمی دهد

جز دلت که قطره ای است بی کران / کس نشان ز بیکران نمی دهد

عشق نام بی نشانه است و کس /  نام دیگر بدان نمی دهد

جز تو هیچ میزبان مهربان / نان و گل به میهمان نمی دهد

نا امیدم از زمین و از زمان  /پاسخم نه این، نه آن... نمی دهد

پاره های این دل شکسته را / گریه هم دوباره جان نمی دهد

خواستم که با تو درد دل کنم  / گریه ام ولی امان نمی دهد ...